لئو ناردو دردفترچه یادداشت هایش عکس پرنده ای در قفس را کشیده و زیر آن نوشته: اندیشه ها بسوی امید میچرخند.
او به لحنی ادبی و شاعرانه میگوید: وقتی سهره طلایی، جوجه هایش را در قفس میبیند، گیاهی سمی برای خوردن به آنان میدهد و میگوید: مرگ خوشتر از نداشتن آزادی است..
لئوناردو به هنگام قدم زدن در خیابان های فلورانس، که اغلب اتفاق می افتاد، به تجاری بر میخورد که پرندگان در قفس را میفروختند.او در برابر آنها می ایستاد ، قمت آن را میپرسید، پول آن را میپرداخت. بعد در قفس را باز میکرد تا زندانیان قفس به آسمان آبی پر بکشند.از نظر لئوناردو، تلاش برای کسب دانش فقط در سایه آزادی میسر میشد..
بر گرفته از زندگی نامه لئوناردو داوینچی، نابغه تمام عصرها..
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.