اندوه خرداد..
جای بسی شگفتی است که هر چه میگذرد و تصویر خرداد را میبینیم به نظر غمگین تر میایند..هر روز غمگین و غمگین تر..غمگین از زخمی عمیق...زخمی التیام ناپذیر..خنجری وارونه از پشت سر.. تلاشی نافرجام برای بردن نور به تاریکی.... برای گم کردن دوباره مشعل دانش... اهریمن ناله هارا در نطفه ها کشت و کودکان را در آغوش مادران سوزاند ولی اهریمن پا بر جا نمیماند اگر گرگان به لباس میش در نمی آمدند...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.