در سوگ آذربایجان

گفتم گر ز گیتی    جور و درد سهم ما بود    سهمم همه بدادی        دیگر امان ندارم

گفت بهر چه نشستی    که امان و قدح تو    بس خرد و نا چیزاست     بر من که سیری ندارم